Ons varkentje gooit alles op de grond.
Maandagavond rijst met boontjes en kikkererwten.
"Maar Lukas, jongen."
En dan plots, met een strenge blik en een ander stemvolume, verman ik me.
"Lukas, neen! Dat mag niet!"
Allerliefste kijkt me aan en we schieten allebei in de lach.
Bij Jana hadden we ook zo'n periode waarin we ons afvroegen "wanneer gaat het beginnen?"
Bij Lukas was het kantelmoment overduidelijk. Het opvoeden is begonnen.
