Het leuke aan zo heel lang borstvoeding geven, is dat Lukas niet alleen passief weet hoe het in elkaar zit (amper een paar maanden was daar het enthousiasme elke keer dat ik mijn t-shirt omhoog trok), maar nu ook actief onderzoekt hoe het in elkaar zit.
's Morgens in het grote bed als hij eigenlijk al genoeg gedronken heeft en wat ligt te knuffelen en te spelen, rolt hij zich om, kruipt naar me toe en zit op handen en knieën aan mijn borst te drinken. Dan kijkt hij op, grijnst naar Allerliefste ("Ja, ja, stoefer!" reageert hij dan) en drinkt weer verder. Grappig vind ik dat, hoe hij zelf beslist wanneer en hoe hij zal drinken. (Maar dat is natuurlijk omdat hij mijn toestemming krijgt.)
