In denk dat het in het project "lijf / dokters" vandaag over lichaamslengte is gegaan. Hij vraagt Allerliefste en mij om rug tegen rug te gaan staan.
'Papa, je mag niet zeuren! Je mag niet op je tenen gaan staan.'
'Oké, goed dan.'
Tegen dat hij naar onze hoofden kijkt, heeft Allerliefste natuurlijk alweer zijn hielen gelicht.
Na een paar keer dat spelletje heen-en-weer, staan we eindelijk goed en kan hij ons vergelijken.
'Papa is iets groter, mama. Daarom dat hij zo sterk is.'
Hij ziet dat ik ga protesteren en reageert snel.
'Jij bent kleiner, maar jij ben ook lief en zooooo schattig.'
Hij zegt het zelf zooooo schattig dat ik - na jarenlange discussies met Allerliefste - in een keer vrede heb met die twee centimeter verschil.
