Van het Lichtparcours wil hij àlles zien. Dat wordt een lange, koude avond. Even kijken op het plannetje of we geen ingekorte route kunnen nemen en tóch nog héél véél installaties kunnen zien. We tonen het hem: 'We doen zeker wel 10 stops!' Jippie, zegt hij, en we installeren hem met een dekentje in het stoeltje achterop.
Eerste halte is Urban Keys van Dirty Monitor. Dus hop, van school en STIBO via de Blandijnberg naar het Sint Pietersplein. Ik raak met moeite boven. Ondertussen vertel ik hijgend dat papa en ik vroeger bovenop die berg woonden. Dat ik elke dag naar beneden en terug naar boven fietste. 'De eerste week dat we daar woonden, kon ik dat nog niet zo goed. Maar daarna ging het elke dag een beetje beter. Op den duur was ik een echte bergrijder. Maar nu we hier niet meer wonen, kan ik dat dus niet meer...'
'Ja. Maar toen werd ik geboren en toen ben ik jou onmiddellijk beginnen duwen, hé!'
* Dat is waar, mijn lieve jongen. Jij duwt me met je handen op mijn rug altijd naar boven. Het werkt echt, jij geeft me vleugels. *
