Grappig hoe dat ding tussen zijn benen heen en weer gaat, zijn poep boven in plaats van op het zadel.
Maar hé, langzaam begint het te lukken. We moeten hem voorlopig nog wat helpen om zijn beentje erover te zwaaien, maar hij probeert het fietsje zo graag en het duurt zeker niet lang meer voor hij met grote vaart de living onveilig maakt.
(En precies daarom begon ik in zijn babytijd te bloggen. Ik kan met die eerste loopfietsmomenten met Jana al niet meer herinneren, weet zelfs niet meer hoe oud ze toen was. Ocharm mijn meisje, wat ga ik haar later moeten vertellen? - Al heb ik wel genoeg stof, denk ik.)
