Dat hij zo'n écht jongetje is.
En dat ik niet weet hoe dat plots gebeurd is.
(Natuurlijk was hij al een jongetje vanaf dag 1, vanaf dag 0, min 1 zelfs.)
In huis nog steeds evenveel autootjes als toen Jana bijna peuter werd.
Alleen wordt er nu veel meer mee gespeeld. En hoe!
Hij neemt een autootje vast en rijdt daarmee op de muur, op richels en randjes. Hij kiepert alle houten treinsporen uit de doos, probeert ze aan elkaar te zetten en laat wagonnetjes van de brug naar beneden rijden. Hij doet van vroem als er een auto passeert. Maandagochtend loopt hij naar het raam - en nog liever naar de deur, de straat op! - om vuilniswagens te bekijken.
En écht jongetje.
