Wat er nu precies zo leuk is aan zo lang borstvoeding geven? Ze zeggen het niet luidop, maar ik zie het hen soms denken. En ik heb er zelf ook geen pasklaar antwoord op. Ik weet alleen hoe leuk het is om hem af en toe heel dicht bij mij te hebben. Hoe goed het voelt wanneer hij 's avonds op die manier tot rust komt - slapensklaar. Of wanneer hij 's morgens zo op zijn gemak van de mamamelk kan liggen genieten en soms ook weer indommelt.
Al is dat zeker niet altijd het geval. Soms zit hij meer te kijken naar wat rondom gebeurt. Dan roept hij naar Jana, kirt en kraait. Hapt heel kort, laat los om verder te kirren, wil de andere kant - altijd maar weer, om en om, de andere kant.
En vaak in het grote bed maakt hij er zelf een heuse avonturentocht van. Dan kruipt hij graag over Allerliefste heen, draait rondje op het donsdeken en komt dan -als een echt wolvenjong- op handen en voeten aan de borst drinken. Lacht breed, bijna uitdagend, naar Allerliefste en buigt zich weer op handen en voeten naar mijn borst. Wordt hij niet rustig, dan wordt mijn welpke wel vrolijk van de mamamelk. En ook dat is waarom ik - tot op dit moment - nog borstvoeding wil geven. Hij drinkt het duidelijk graag (en soms ook nog echt lang en veel...) en ik word er vrolijk van.
