Potlood

Ontelbaar is het aantal potloden dat ik de laatste jaren al heb opgeruimd. Niet omdat ze zoveel tekenen - wanneer ze tekenen, kunnen ze dat trouwens best zelf opruimen - maar omdat Jana vroeger en Lukas nu het heel leuk vonden/vinden om potloden uit te halen. Niet één, niet twee, maar de hele hoop.

Helaas ben ik niet het type moeder dat alles dan buiten bereik zet. Gelukkig, denk ik vandaag. Want Lukas heeft ontdekt dat er kleur uitkomt! (Naast het feit dat je er goed op kan bijten, natuurlijk - maar dat was al langer bekend). 

Dat ontdekt hij op de vloer en helaas ben ik niet het type moeder dat dan alles verbiedt. Gelukkig, alweer, hebben we nog wat grote kartonnen liggen van chauffagepakketten. 

Edit: Hij ontdekt het ook op het krijtbord. Een paar stipjes, korte streepjes met krijt. (Waar je ook goed op kan bijten. Stukjes die je zelfs helemaal kan inslikken. Je mond wordt dan groen of rood of geel of blauw.) En dan kijkt hij trots op, alsof hij zijn verbazing wil delen of het resultaat wil tonen. (Met zijn mond in een brede groene, rode, gele of blauwe grijns.)